Parafia: Czemierniki, pw. św. Stanisława BM

św. Stanisława BM - 08.05; św. App. Piotra i Pawła - 29.06; św. Ludwika - 25.08; Niepokalanego Poczęcia NMP - 8.12

 W 1603 r. 3 maja miała miejsce uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod obecny kościół murowany. 

        Czynności położenia tego kamienia – jak informuje napis na tablicy pamiątkowej umieszczonej nad drzwiami do zakrystii od strony północnej dokonał Bernard Maciejowski – Biskup Krakowski Dzieło budowy nowej, wspaniałej świątyni podejmuje się Fundator Henryk Firlej z Dąbrowicy, pragnący wynagrodzić krzywdy, jakie jego ojciec Jan wyrządził parafii czemiernickiej.

        Henryk Firlej był najmłodszym synem Jana urodzonym z Mniszchówny. Imię to otrzymał od króla Henryka, który go trzymał do chrztu świętego w Krakowie w 1574 r. W tym samym roku umiera jego ojciec słynny propagator kalwinizmu. Matka wychowuje go w religii katolickiej, oddając go na nauki początkowo w Ojczyźnie, następnie zaś w Grazu koło Rzymu, gdzie szczególnymi względami darzył go papież Klemens VIII Aldobrandini. Będąc nuncjuszem w Polsce dobrze poznał dom Firlejów, z którymi się zaprzyjaźnił. Papież w krótkim czasie obdarza go godnościami kościelnymi – prałata domowego, referendorza oraz protonontariusza apostolskiego. Po powrocie do kraju, otrzymuje w 1600 r. godność scholastyka krakowskiego, w 1605 r. zostaje referendorzem koronnym, w 1613 r. podkanclerzem, w 1616 r. zostaje Biskupem Łuckim, w 1615 r. Biskupem Płockim, zaś po 7 latach 1624 r. Arcybiskupem Gnieźnieńskim. Umarł w Skierniewicach dnia 25 lutego 1626 r. - pochowany został w Łowiczu. Żył 52 lat.

        Budując piękny kościół w Czemiernikach, ustanawia przy Kolegium Mansjonarzy, zaopatrując je dobrowiznami, stawiając obok kościoła dom mieszkalny zwany „Mansjonarią”. 

      W tym samym czasie buduje w Czemiernikach kosztowny pałac dla własnej, oraz swoich następców wygody. Postać jego dla parafii czemiernickiej pozostanie zawsze pełna blasku i świetlana.

       Budowa nowej świątyni została zakończona w 1614 r. o czym świadczy kartusz na łuku tęczowym łączącym nawę z prezbiterium. 1 października 1617 r. odbyła się uroczysta konsekracja Kościoła, której dokonał sam Fundator Henryk Firlej ówczesny biskup Płocki. Tego samego dnia sporządzony zostaje akt erekcyjny nowego Kościoła, oraz powołanej do życia Mansjonarii. O fakcie konsekracji Kościoła, oraz o ustanowieniu i uposażeniu Mansjonarii zaświadcza napis na marmurowej tablicy pamiątkowej, umieszczonej nad wejściem do południowej zakrystii.

      Kościół parafialny w Czemiernikach jest zabytkiem klasy I i wyróżnia się swym pięknem i okazałością. Jest to kościół jednonawowy z parą bocznych kaplic, z prezbiterium węższym i zakończonym półkoliście. Od frontu widoczne są z daleka dwie wieże wysokości 38 m.

      Wnętrze jasne i widne, nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetamii. Sklepienia prezbiterium i kaplic posiadają bogatą siatkę sztukaterii, w nawie zaś zachowały się jedynie jej resztki. Listwy sztukaterii, mają profil rzeźbiony w wole oczka i perełki.Rozety, skrzydlate główki i orły wypełniają wnętrze pól. Na łuku tęczowym, od strony prezbiterium umieszczony jest kartusz z gmerkiem i literami IW oraz datą 1614 stanowiący monogram sztukatora. Wyposażenie ruchome wnętrza jest barokowe. W ołtarzu głównym znajdują się dwa obrazy św. Stanisława: na szczycie scena męczeństwa zaś w centrum wskrzeszenie Piotrawina, św. Ludwik i Matka Boża Wniebowzięta. Obrazy św. Stanisław i Ludwik namalowane w 1904 r. i odnowione w 2000 i 2001 r., a Matka Boża w 1952 r. Od strony lewej rzeźba Matki Boskiej i św. Jana Apostoła późnogotyckie z XV w. oraz rzeźby aniołów – barok z XVIII w. Ołtarze na styku nawy i prezbiterium od strony lewej Św. Rodzina i od strony prawej Św. Antoni.

     Ołtarze w kaplicach: Matka Boża różańcowa – kaplica północna, Męki Pańskiej – kaplica południowa. Ambona zdobiona jest rzeźbami czterech ewangelistów. Chrzcielnica w kształcie masywnego kielicha z marmuru polerowanego w kaplicy południowej.

     Na chórze muzycznym znajdują się 20 – głosowe organy wykonane w 1913 r. przez firmę braci Rieger. W oknach prezbiterium witraże: w oknie północnym Św. Apostołowie Piotr i Paweł, a w południowym Św. Stanisław i św. Ludwik. Na wieżach trzy dzwony spiżowe: dwa z 1877, a trzeci z 1955 r. Przy wejściu do świątyni znajdują się dwie kropielnice barokowe pi lewej z XVIII w. po prawej barok ludowy z XIX w. Okna kościoła, które są dwudzielne, niezwykle wysmukłe wykonane z piaskowca renesansowo – manierystyczne po roku 1603, silnie nawiązują do okien obsady Kolegiaty w Zamościu.

     Główne wejście do świątyni zdobi portal główny późny renesans manierystyczny z 1603 r. portale boczne tak samo późny renesans manierystyczny z 1603 r. i kartusz z herbem Firlejów – Lewart. Obramowanie okien wieży i zakrystii późny renesans manierystyczny z 1603 r. Tablica nagrobna rodziny Gorozdowskich – klasycyzm, pierwsza połowa XIX w. Tablica nagrobna Macieja i Marianny Formińskich – klasycyzm z 1845 r. Figura Matki Bożej Niepokalanie Poczętej z 1876 r. Na rogu ulic: Rynek, Parczewska, kocka obok kościoła stoi Figura Matki Bożej – barok ludowy z XVIII w. Świątynia była dwukrotnie niszczona przez pożary (w 1711 r. spłonął dach, a w czasie odwrotu wojsk napoleońskich w 1813 r. uszkodzone zostały wieże, spłonął dach i ołtarze). Po drugim pożarze odbudowa ze zniszczeń trwała dość długo. Duże zasługi zapisał w historii świątyni Ks. Karol Mleczek – proboszcz w latach 1863 – 1885. W latach 1874 – 1875 dokonał pewnej przebudowy świątyni. Podwyższył obie wieże i zaopatrzył je w podwójne kopuły, nadbudował nad zakrystią tzw. skarbiec, przed frontem wzniósł portyk. W latach późniejszych dokonano remontów bieżących. Ks. Prałat Jan Poddębniak proboszcz w latach 1956 – 1994 dzięki ofiarności parafian pokrył blachą ocynkowaną dach w 1975 r., pozłocił i odnowił ołtarze, ambonę w 1977 r.

        Następca Ks. Prałata Jana Poddębniaka Ks. Kanonik Józef Chorębała – administrator w latach 1985 – 1994, a po śmierci Ks. Prałata Proboszcz od 1994 r., dzięki ofiarności wiernych dokonał gruntownego remontu wież, które pokryto blachą miedzianą (1987). Świątynia otrzymała nową elewację w 1990 r., odnowienie wnętrza w 1994 r., nowe ławki dębowe, ołtarz soborowy i ambonka, podłogi w zakrystiach w 1997 r. i ogrzewanie promiennikowe w 1999 r.

Narodzenia N. M. P. w Wierzchowinach

Św. Antoniego Padewskiego w Stoczku (Franciszkanie Prowincja Matki Bożej Niepokalanej).